Laryngoskopy są instrumentami służącymi do wykonywania laryngoskopii, czyli badania diagnostycznego krtani polegającym na dokładnym jej obejrzeniu, a także stosowany w przy zakładaniu rurki intubacyjnej. Laryngoskop składa się z łopatki (łyżki), prostej lub zakrzywionej, ze światłowodem oraz rękojeści zawierającej baterie.
Co to jest laryngoskopia?
Laryngoskopia to badanie, które wykonuje laryngolog w celu zbadania stanu gardła i krtani pacjenta. Wykonuje się ją w celu wykrycia zmian patologicznych. Podstawą do przeprowadzania tego badania są zaburzenia funkcjonowania krtani, które mogą objawiać się dusznościami, przewlekłą chrypką, bezgłosem, uczuciem przeszkody w gardle.
Laryngoskopia – rodzaje
Laryngoskopia jest wykonywana z podziałem na laryngoskopię pośrednią i laryngoskopię bezpośrednią.
Laryngoskopia bezpośrednia dzieli się na mikrolaryngoskopię i wideolaryngoskopię.
Badanie laryngoskopowe – na czym polega?
Laryngoskopia bezpośrednia to oglądanie krtani za pomocą sztywnych endoskopów, podczas którego krtań jest oglądana za pomocą mikroskopu operacyjnego. Jej odmianą jest mikrolaryngoskopia, podczas której w znieczuleniu ogólnym umieszcza się laryngoskop zamocowany na specjalnej dźwigni opartej na mostku przez jamę ustną pacjenta, tak by uwidocznić krtań. Zabieg wykonuje się w celach diagnostycznych i leczniczych. Z krtani można, przy pomocy odpowiednich narzędzi, pobrać materiał do badania histopatologicznego, usunąć różne zmiany patologiczne (polipy, brodawczaki, ciała obce itp.).
Laryngoskopia pośrednia jest podstawową metodą badania krtani, przeprowadzana w ambulatorium z użyciem lusterka i lampy czołowej. do którego lekarz laryngolog używa lusterka krtaniowego ze średnicą do maksymalnie 20 mm. Dzięki tej metodzie możliwa jest ocena wnętrza krtani, co ułatwia wykrycie wielu chorób zapalnych, nowotworowych lub obecności ciał obcych. W czasie badania język poddanego badaniu pacjenta wysunięty z jamy ustnej jest przytrzymywany lewą ręką lekarza przy pomocy gazika, opierając lekko ogrzane lusterko krtaniowe do jamy ustnej w okolicę cieśni gardła, o podniebienie miękkie i języczek. Wnętrze krtani jest oświetlane wiązką świetlną z lustra lub lampy czołowej założonej na głowę laryngologa. Lusterko krtaniowe musi być ogrzane do temperatury ok. 40–50°C, w celu zapobieżenia zaparowywaniu. Po oświetleniu wnętrza krtani ogląda się nasadę języka, nagłośnię, fałdy przedsionkowe, fałdy głosowe, spoidło przednie i tylne, okolicę międzynalewkową, nalewki, okolicę podgłośniową, zachyłki gruszkowate oraz wejście do przełyku. Krtań bada się w dwóch pozycjach: respiratio – podczas swobodnego oddychania pacjenta, gdy fałdy głosowe i przedsionkowe są rozwarte – oraz fonatio – podczas mówienia, gdy fałdy są w zwarciu. Oglądanie krtani w pozycji fonatio i respiratio umożliwia ocenę ruchów fałdów głosowych (ruchy muszą być zawsze symetryczne). W przypadku asymetrii krtani można podejrzewać niedowład lub porażenie fałdów głosowych. W przypadku nasilonych odruchów wymiotnych błona śluzowa gardła znieczulana jest miejscowo.
Mikrolaryngoskopia stanowi zaawansowaną technikę, gdzie oprócz sztywnego laryngoskopu stosuje się dwuokularowy mikroskop operacyjny połączonydo mikromanipulatora w chirurgii laserowej. Służy do wykonywania zabiegów chirurgicznych w obrębie krtani i gardła dolnego. Mikrolaryngoskopia wymaga bardzo dobrych warunków oświetlenia przy zabiegów, dzięki czemu umożliwia stosowanie narzędzi do mikrochirurgii krtani oraz wykonanie zabiegów wewnątrzkrtaniowych przy 6-40 krotnym powiększeniu.
Wideolaryngoskopia, czyli badanie nagrywane służące dokładnej ocenie krtani i początkowy odcinek tchawicy. Przez podłączenie światła stroboskopowego zsynchronizowanego z drganiem fałdów głosowych można też ocenić krtań w czasie fonacji (wytwarzania dźwięku przez krtań). W wideolaryngoskopii łatwiej jest ocenić krtań u osób z dużymi odruchami gardłowymi, jak i u dzieci. Wskazaniem do wideolaryngoskopii jest większość chorób krtani bądź też tchawicy jak też ocena krtani przed zabiegami na tarczycy.
Pierwsza wykonywana jest na sali operacyjnej w znieczuleniu ogólnym z użyciem specjalnego mikroskopu operacyjnego. Druga polega na wprowadzeniu endoskopu wyposażonego w kamerę i specjalny tor wizyjny.
Laryngoskopy stosuje się w celu oświetlenia i zapewnienia widoczności elementów gardła pacjenta lekarzom bądź służbom ratowniczym. Stosuje się je przede wszystkim do oceny stanu krtani pacjenta jak również do jego intubacji. Laryngoskopy zazwyczaj używane są w anestezjologii, chirurgii, na salach operacyjnych, bądź przez ratowników medycznych do udzielania pierwszej pomocy. Szeroki wybór rękojeści laryngoskopowych oraz łyżek światłowodowych w różnych kształtach i rozmiarach pozwoli skomponować zestaw dopasowany do potrzeb każdej placówki medycznej.
KREDOS SKLEP MEDYCZNY Tel: +48 89 679 02 42 email:
