Choroba wieńcowa to inaczej choroba niedokrwienna serca, często też określana mianem dusznicy bolesnej - jest to zespół objawów, który to jest konsekwencją niedokrwienia mięśnia sercowego. Stan jest niezwykle niebezpieczny dla zdrowia, ale i dla życia. Warto więc poznać, czym ona jest, jak się rozwija, jakie wykazuje objawy i jak można ją leczyć. Kilka istotnych, cennych informacji zawartych w jednym artykule.
Jak rozwija się choroba wieńcowa?
Za rozwój choroby niedokrwiennej serca, czyli choroby wieńcowej odpowiedzialna jest w głównej mierze miażdżyca. Ta prowadzi do niedoboru tlenu, który dostarczany jest do serca. Wiadomo, iż zapotrzebowanie na tlen jest większe w czasie wysiłku fizycznego, dlatego też to zazwyczaj wtedy widoczne są objawy tej choroby. W przypadku badania EKG spoczynkowego, wynik nie sugeruje zazwyczaj żadnych zmian, jednak EKG wysiłkowe, a więc tak zwana próba wysiłkowa już jak najbardziej tak. W żadnym więc wypadku nie można lekceważyć bólu w klatce piersiowej po wykonanym treningu, duszności i problemów z oddychaniem, bardzo złego samopoczucia. Jeśli objawy będą bagatelizowane, w konsekwencji może dojść do zawału mięśnia sercowego, jak również i do zgonu.
Choroba wieńcowa - kogo dotyka?
Wieńcówka, bo tak pospolicie określana jest choroba wieńcowa, to przypadłość z jaką boryka się bardzo duży odsetek osób i to ona właśnie jest najczęściej pojawiającą się przyczyną zgonów w naszym kraju i nie tylko. Z powodu zawału mięśnia sercowego, rocznie umiera blisko 100 000 Polaków. Wśród grupy najbardziej narażonych na tę chorobę zalicza się mężczyzn po 40 roku życia, jak również i kobiety w okresie menopauzy. Z roku na rok, problem ten dotyczy ludzi coraz młodszych. Ponadto czynnikami, które działają obciążająco do tego stanu jest:
- Nadciśnienie tętnicze
- Hypercholesterolemia
- Predyspozycje rodzinne
Niestety, ale choroba wieńcowa jest zazwyczaj bezobjawowa, stąd też pojawiający się zawał serca czy zgon sercowy następuje nagle. W żadnym wypadku nie można więc lekceważyć złego samopoczucia, bólu czy dyskomfortu, szczególnie po aktywności, gdyż może to być pierwszy objaw rozwijającej się choroby wieńcowej.
Choroba wieńcowa - objawy
Choć w początkowym stadium, choroba ta nie daje o sobie znać, nieco później widoczne zaczynają być charakterystyczne dla niej objawy. Jakie?
- Gniecenie lub palenie za mostkiem
- Promieniujący ból do szczęki, ramion, barków czy rąk
- Bóle w nadbrzuszu
- Ból dławicowy w trakcie wysiłku
- Inne objawy: anemia, otyłość, słaba kondycja fizyczna
Jeżeli pojawiające się dolegliwości trwają jedynie po wysiłku i nie są one odczuwalne w stanie spoczynku, może to sugerować rozwój niestabilnej choroby wieńcowej. W przypadku zaś, gdy takie bóle nie mijają, występują także w spoczynku, a do tego pojawia się duszność, potliwość czy lęki, może to zwiastować zawał serca. W niewielkim zaś przypadku, pojawia się śmierć sercowa, która nie zwiastuje wcześniej zupełnie żadnych objawów.
Jakie są przyczyny choroby wieńcowej?
Głównym powodem występowania choroby wieńcowej jest zmniejszenie się średnicy tętnic wieńcowych, które w konsekwencji powodują zmiany miażdżycowe. Wiadomo, iż do serca dociera krew, dzięki której dostarczany jest do niego tlen i składniki odżywcze. U osób zdrowych, ilość dopływającej krwi jest na tyle duża, że w trakcie wysiłku nie pojawiają się żadne niepokojące zmiany. U osób chorych, dochodzi do niedostatecznego dostarczania tlenu, przez co zapotrzebowanie mięśnia sercowego na ten pierwiastek jest po prostu zbyt małe. Im bardziej światła tętnicy wieńcowej zostaną zamknięte, a więc im bardziej te zmiany miażdżycowe będą postępować, tym większe pojawiać będzie się prawdopodobieństwo wystąpienia zawału mięśnia sercowego, czyli martwicy.
Sama miażdżyca jest niezwykle niebezpiecznym stanem. Ta choroba tętnic związana jest z odkładaniem się w nich złogów lipidowych, a także elementów morfotycznych krwi, węglowodanych i włóknika. One razem powodują powstawanie blaszek miażdżycowych. W ten sposób dochodzi do zmniejszenia przekroju tętnic, ograniczając tutaj przepływ krwi. Winowajcą takiego stanu jest cholesterol LDL, określany mianem ,,złego cholesterolu”. W tych uszkodzonych miejscach spowodowanych jego obecnością, tworzą się procesy zapalne, prowadzące do pogrubiania się ścian naczyń i odkładania wapnia. Cała ta sytuacja sprawia, że następuje zwapnienie blaszki miażdżycowej i gdy ta pęknie, tworzy się mikrozakrzep. Jeśli skrzeplina całkowicie zablokuje tętnice, powstaje zawał serca.
Jakie są czynniki powodujące powstawanie choroby wieńcowej?
Za rozwój choroby wieńcowej w dużej mierze odpowiedzialne są tak zwane czynniki ryzyka. Należą do nich między innymi:
- Palenie papierosów
- Nadciśnienie tętnicze
- Podwyższony cholesterol
- Cukrzyca
- Dziedziczność
- Stres
- Brak aktywności fizycznej
- Nadwaga
- Nieodpowiednia dieta
Jak zdiagnozować chorobę wieńcową?
W pełni miarodajnym badaniem, które pozwala zdiagnozować chorobę wieńcową jest EKG wysiłkowe, czyli próba wysiłkowa, dzięki której można ocenić reakcję serca w trakcie wysiłku. Niestety, ale badanie EKG spoczynkowe nie jest w stanie choroby tej wykryć, bowiem przy braku aktywności, żadne zmiany nie są tutaj widoczne. Ukazanie nieprawidłowości w zapisie EKG, a także niepokojące objawy mogą sugerować występowanie tej choroby. W ostateczności niezbędna może okazać się koronarografia, polegająca na wprowadzeniu cewnika do serca i naczyń poprzez tętnicę udową. Dzięki podanemu środków kontrastujących, ocenić można na zdjęciach wygląd naczyń wieńcowych.
Jak leczyć chorobę wieńcową?
Kluczowe znaczenie w leczeniu choroby wieńcowej ma wyeliminowanie czynników ryzyka, które ją powodują. Podstawą jest więc:
- Odpowiednia dieta
- Aktywność fizyczna
- Walka z nadwagą i otyłością
- Wyeliminowanie palenia papierosów
- Ograniczenie lub wyeliminowanie picia alkoholu
- Leczenie podwyższonego stężenia cholesterolu
- Leczenie nadciśnienia tętniczego
- Leczenie farmakologiczne
- Utrzymanie odpowiedniego stężenia lipidów we krwi, glukozy, jak również i ciśnienia tętniczego
W skrajnych przypadkach, gdy wyeliminowanie czynników ryzyka nie pomaga, a do tego leki nie przynoszą pożądanych efektów, konieczne może okazać się zastosowanie angioplastyki. Jest to poszerzenie tętnic wieńcowych tam, gdzie doszło do zwężenia ich, jak również jest to udrożnienie tych zapchanych, które doprowadziły do zawału. Jeśli angioplastyka nie jest możliwa, konieczne może okazać się wszczepienie bypassów. Tworzy się więc sztuczne połączenia, które powstają między tętnicą główną, a tętnicami wieńcowymi, omijając tym samym zwężenia.
Bez wątpienia żadnych objawów ze strony serca nie można bagatelizować. Jeśli pojawiają się one zawsze po aktywności, są sygnałem ostrzegawczym do odbycia wizyty u lekarza kardiologa. Stanowi to absolutnie rzecz priorytetową, aby nie doprowadzić w konsekwencji do zawału serca czy śmierci. Im szybciej dana przypadłość zostanie wyleczona, tym lepiej. A zanim to nastąpi, dobrze jestzapobiegać, niż leczyć, a więc - zdrowa dieta, aktywność fizyczna, odpowiednia ilość snu i unikanie stresu. To tyle i aż tyle, by zachować zdrowe serce przez jak najdłuższy czas.
