Zawał ściany przedniej
Izolowany Zawał ściany przedniej nie zdarza się często. Zazwyczaj wiąże się zawałem przegrody, ściany bocznej albo obu jednocześnie. W zapisie elektrokardiograficznym ścianie przedniej odpowiadają odprowadzenia V3 i V4. W sytuacji, w której zawał obejmuje ścianę przednią jak i przegrodę zmiany w EKG dotyczą odprowadzeń od V1 do V4. Kiedy mamy do czynienia z zawałem ściany przedniej i bocznej zmiany pojawią się w odprowadzeniach V3 do V6, czasem także w I i aVL.
Jeżeli jednak mówimy o zawale ściany przedniej, przegrody i ściany bocznej, zmiany odnajdujemy w odprowadzeniach od V2 do V5 oraz (czasem też w V1 i V6, I oraz aVL).
Zawał przednio-przegrodowy
Zawał przednio-przegrodowy występuje stosunkowo rzadko. Zazwyczaj wiąże się z zaburzeniami hemodynamicznymi i wstrząsem kardiogennym. W obrazie EKG widać uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach V1 do V4. Charakterystyczny jest także brak zmian lustrzanych. Czasami można dostrzec minimalne uniesienie odcinka ST również w odprowadzeniu aVL. W takim wypadku, osoba interpretująca wynik badania, powinna traktować zapis jako informację o tym, że zawał zajął również fragment górnej części ściany bocznej. W odprowadzeniach I i V6 widać nieznaczne obniżenie odcinka ST, co może znaczyć, że doszło do niedokrwienia. Przyczyną obniżenia odcinka ST w odprowadzeniach, w których nie może być widać zmian lustrzanych, jest ujemny potencjał obszaru niedokrwienia. Gdy w odprowadzeniach V1 do V3, zaobserwujemy uniesienie się odcinka ST, mówimy o zawale przednio-przegrodowym. W odprowadzeniach V2 do V3 zaczynają się tworzyć załamki Q. Natomiast w odprowadzeniach V1 do V4 dostrzec można głębokie ujemne załamki T.
Zawał przednio-przegrodowy obejmujący ścianę boczną
Rozległy zawał przedni, jest typem zawału przednio-przegrodowego, który występuje często i obejmuje duży obszar serca. Wynikają z zamknięcia pnia lewej tętnicy wieńcowej lub początkowego odcinka gałęzi przedniej wetępującej. W zapisie EKG, interpretujący zobaczy charakterystyczne zmiany lustrzane odcinka ST w odprowadzeniach II, III i aVF. W pewnej części zawałów widać zmiany odcinka ST w odprowadzeniu V2. Zaobserwować można załamki Q w odprowadzeniach V3 do V6 oraz w I i aVL. Charakterystyczna jest znaczna amplituda odcinków ST i załamków T, zwana zmianami nadostrymi. Podczas interpretowania zapisu EKG, warto zwrócić uwagę na to czy załamki P są odwrócone. Ich odwrócenie w odprowadzeniach II, III i aVF nie jest normą. I odwrócenie w tych odprowadzeniach może świadczyć o pobudzeniach węzłowych lub z łączy poniżej łącza przedsionkowo-komorowego z wstecznym przewodzeniem do przedsionków. Kolejną istotą zmianą jest wydłużony odstęp PQ. O patologii może świadczyć występowanie załamka P, w połowie odległości między widocznymi załamkami P.
Zawał ściany bocznej
Zawały ściany bocznej, mogą towarzyszyć zmianą o innej lokalizacji, albo występować jako zawały izolowane, objawiające się anomaliami w odprowadzeniach I, aVL, V5 i V6. Możemy zaliczyć do nich zawały: dolno-boczne, przednio-boczne, przednio-przegrodowe obejmujące także ścianę boczną. Istotnym jest, że w takich zawałach występują zmiany lustrzane w odprowadzeniach znad ściany dolnej.
W EKG można zaobserwować poziome uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach I i aVL, symetryczne załamki T w odprowadzeniach V5-V6. A te trzeba traktować jako patologię dopóki nie jest możliwe wytłumaczenie ich pochodzenia.
Zawał ściany dolnej
Typowymi dla zawałów ściany dolnej, są zmiany w odprowadzeniach II, III i aVF. Zawał ściany dolno-bocznej powoduje zmiany w odprowadzeniach II, III i aVF oraz w V5 do V6. Zmiany lustrzane manifestują się pod postacią obniżenia odcinka ST w odprowadzeniach I i aVL.
Zawał dolno-boczny
Zawał ściany dolnej i bocznej wywołuje zmiany w odprowadzeniach II, III, aVF, V5, V6, I i aVL. W przypadku zawału, który obejmuje ścianę wysoką boczną, zmiany będą widoczne także w odprowadzeniach I i aVL. Ważne są również zmiany w odprowadzeniach V5 i V6. Skośne ku dołowi obniżenie odcinka ST w aVL, może być pierwszym objawem zawału ściany dolnej. Uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach II, III i aVF oraz lustrzane obniżenie odcinka ST w odprowadzeniach I i aVL. Ponadto występuje uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach V3 do V6, świadczące o zawale ściany bocznej.
Zawał koniuszkowy
Zawał koniuszkowy ma miejsce kiedy dochodzi do zamknięcia prawej tętnicy wieńcowej. Powoduje to zmiany w odprowadzeniach I, II, III, aVF, aVL, i w V2-V6. Wspomniane zmiany polegają na uniesieniu odcinka ST. Zawał koniuszkowy w rzeczywistości jest dość rozległym zawałem dolno-bocznym. Trzeba go jednak różnicować od zwykłego zawału dolno-bocznego, ponieważ może być często mylony z zapaleniem osierdzia. Potwierdzeniem rozpoznania zawału koniuszkowego może być występowanie załamków Q w odprowadzeniach znad ściany dolnej.
Zawał prawej komory
W przypadku zawału prawej komory, krew powraca do komory lewej prawie wyłącznie dzięki powrotowi żylnemu. Do kryteriów rozpoznania tego zawału należą: stwierdzenie zawału ściany dolnej, uniesienie odcinka ST w odprowadzeniu III większe niż w odprowadzeniu II, uniesienie odcinka ST w odprowadzeniu V1, obniżenie odcinka ST w odprowadzeniu V2, obniżenie odcinka ST w odprowadzeniu V2 nie może przekraczać połowy uniesienia odcinka ST w odprowadzeniu aVF, uniesienie odcinka ST o więcej niż 1 mm w odprowadzeniach prawokomorowych.
Uniesienie odcinka ST występuje w odprowadzeniu V1, ale w zależności od tego jak duży obszar prawej komory objęty jest zawałem, uniesienie to może sięgać aż do odprowadzenia V6.
Zawał ściany tylnej i zawał dolno-tylny
Zawał ściany tylnej rozpoznajemy kiedy widać jakiekolwiek obniżenie odcinka ST w odprowadzeniach V1 lub V2. W klasycznym 12-odprowadzeniowym EKG można doszukać się tylko zmian lustrzanych.
W zawale dolno-tylnym uwagę zwraca uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach II, III i aVF. Wysokość tego uniesienia w odprowadzeniu II jest mniej więcej taka sama jak w odprowadzeniu III, stąd wyklucza się zawał prawej komory. W odprowadzeniu aVL widać lustrzane obniżenie odcinka ST, które odpowiada ostrej fazie zawału ściany dolnej. Widać także zwiększony stosunek R:S w odprowadzeniach V1 i V2.
Zawał ściany dolnej, ściany tylnej i prawej komory
Taki zawał obejmuje duży obszar mięśnia sercowego i wymaga agresywnego leczenia. W EKG widzimy uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach II,III i aVF oraz lustrzane zmiany w aVL typowe dla zawału ściany dolnej. Uniesienie odcinka ST większe w odprowadzeniu III niż II jest typowe dla zawału w prawej komorze. Do zmian świadczących o zmianach w ścianie tylnej należą: zwiększony stosunek R:S i obniżenie odcinka ST w odprowadzeniach V1 i V2.
