Defibrylatory kliniczne to rozwiązanie szczególnie cenne w pracy szpitali i karetek ratunkowych. Korzystać mogą z nich wyłącznie osoby posiadające uprawnienia medyczne. Defibrylatory stacjonarne wyposażone są w specjalne metalowe elementy przykładane do klatki piersiowej osoby z podejrzeniem zatrzymania krążenia, monitor oraz drukarkę. Cały zestaw pozwala zobaczyć na monitorze rodzaj arytmii, a co za tym idzie, ratownik medyczny lub lekarz mogą ocenić czy nieodzowna będzie defibrylacja, jak również jaka siła wyładowania elektrycznego okaże się najskuteczniejsza.
Na czym polega defibrylacja?
Szanse na skuteczny ratunek osoby, u której dochodzi do zatrzymania krążenia związanego z migotaniem komór lub częstoskurczem komorowym zależy od dwóch czynników:
- Podjęcia RKO przez świadków znajdujących się w pobliżu poszkodowanego – uciskanie klatki piersiowej w połączeniu z oddychaniem ratowniczym,
- w razie nieefektywnych prób lub dla możliwie najszybszego przywrócenia prawidłowego rytmu serca – od zastosowania defibrylacji. Jest to obecnie jedyna skuteczne metoda leczenia powyższych arytmii, zwiększająca szanse poszkodowanego na uratowanie życia.
Działanie defibrylatora polega na przejściu przez mięsień sercowy prądu elektrycznego o energii pozwalającej na wywołanie depolaryzacji komórek mięśnia sercowego oraz przerwania nieregularnych pobudzeń spoza węzła zatokowego. Defibrylacja umożliwia zyskanie ponownego przejęcia kontroli nad aktywnością serca, przywracając je do działania i powrotu do spontanicznego krążenia. Jak wynika z licznych analiz, skuteczność zastosowania defibrylacji w pierwszej minucie od nagłego zatrzymania krążenia wynosi nawet 90%, malejąc z każdą kolejną minutą o 10%. Jest to zatem wyjątkowo cenna dla ratowania życia metoda, a szybkość jej zastosowania w nagłym zatrzymaniu krążenia bywa kluczowa w skutecznym udzieleniu pomocy.
Migotanie komór i częstoskurcz komorowy
Czym są arytmie, w których pomocne jest zastosowanie defibrylatora? Migotanie komór objawia się wystąpieniem szybkich i chaotycznych pobudzeń poszczególnych włókien mięśnia sercowego, czego efektem jest niemożność dokonania samoistnego skurczu serca. Pojawia się wówczas nagłe zatrzymanie krążenia, które w obrazie KTG objawia się jako nieregularna fala o zmiennej amplitudzie i częstotliwości od 400 do 600 uderzeń na minutę.
Częstoskurcz komorowy to z kolei miarowy rytm serca wywodzący się z komór serca. Jego częstotliwość wynosi od 110 do 250 uderzeń na minutę. Gdy dochodzi do arytmii, zmniejsza się objętość wyrzutowa, następuje spadek ciśnienia tętniczego krwi, a w konsekwencji także utrata przytomności pacjenta. W skrajnych sytuacjach, może pojawić się również zanik tętna i nagłe zatrzymanie krążenia. Długotrwały częstoskurcz może przekształcić się w migotanie komór. Podczas badania EKG arytmia ta, obrazowana jest jako regularna fala o stałej amplitudzie. Można również spotkać się z trzepotaniem komór, które na badaniu przybiera sinusoidalną falę o stałej amplitudzie (częstotliwość wychyleń 250-300 uderzeń na minutę).
Obie arytmie dokładnie analizują defibrylatory kliniczne, których precyzyjna ocena, pozwala medykom na najskuteczniejsze działanie ratunkowe.
Jakie funkcje posiadają defibrylatory kliniczne?
Defibrylatory kliniczne w najnowocześniejszych wariantach pozwalają na kompleksowe monitorowanie pomiarów kluczowych parametrów biologicznych pacjenta. Wyrazisty obraz na ekranie defibrylatora pozwala zatem precyzyjnie określić stan chorego, dając mu szansę na uzyskanie najskuteczniejszej pomocy.
Ich zastosowanie w szpitalach, karetkach specjalistycznych, pozwala spełnić wiele ważnych funkcji. Defibrylatory kliniczne o optymalnych parametrach poza monitorowaniem EKG, pomiarami ciśnienia tętniczego czy saturacji, pozwalają dokonać pomiaru dwutlenku węgla w powietrzu wydychanym, pomiaru ciśnienia metodą inwazyjną, pomiaru temperatury czy pomiaru oddechu – respirograf.
Nowoczesne defibrylatory kliniczne pozwalają na pracę w trybie AED, monitorowanie najistotniejszych parametrów biologicznych pacjentach, niezbędnych przy przyjęciu na SOR itp. Defibrylatory te są urządzeniami o ogromnym wachlarzu możliwości, bowiem łączą w swojej konstrukcji często także kardiomonitor. Szeroki zakres możliwej w zastosowaniu energii defibrylacji od 1 J do nawet 300 J, zintegrowane akcesoria itp. rozwiązania, czynią je wsparciem w ratownictwie zarówno osób dorosłych, jak i dzieci. Defibrylatory wykorzystują elektrody stałe, jak również jednorazowe.
Defibrylatory kliniczne zdają egzamin w szpitalach na oddziałach dziecięcych i noworodkowych, anestezjologicznych, neurologicznych, kardiologicznych czy na Szpitalnych Oddziałach Ratunkowych (SOR).
