Jako początek znanych nam obecnie aparatów słuchowych uważa się Akustykon - pierwszy komercyjny aparat słuchowy wyprodukowany w roku 1902. Na przestrzeni kolejnych lat wynalazek ten przybierał kolejne formy, aż w końcu pod koniec XX wieku został wyprodukowany pierwszy aparat cyfrowy. Samo zastosowanie przetworników cyfrowych pozwoliło znacznie zmniejszyć wymiary aparatu, co jeszcze bardziej zachęciło wynalazców do poszukiwania kolejnych rozwiązań.
Rodzaje aparatów słuchowych
Firmy produkujące aparaty słuchowe na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat nieustannie dążą do jak największej miniaturyzacji urządzenia przy jednoczesnym zachowaniu jego pełnej funkcjonalności. O ile o zmniejszenie wymiarów aparatu w dobie obecnej technologi miniaturyzacji nie trudno - o tyle zachowanie pełnej funkcjonalności urządzenia, a nawet próba jej zwiększenia mocno zakrawa o zuchwałość. Jednak wnioskując po pojawiających się stale nowościach nie zaprzestano prób.
Mikroprocesory to jedne z układów scalonych poddanych miniaturyzacji. Technologia ta sprawdziła się znakomicie w przypadku laptopów czy smartfonów, jednak są one nieporównywalnie większe od cyfrowych aparatów słuchowych. Dlatego miniaturyzacja podzespołów wykorzystanych do tworzenia aparatów słuchowych ma swoje odbicie w ich funkcjonalności lub poziomie wzmocnienia.
Aparaty zauszne
Pierwsze i najbardziej uniwersalne w zastosowaniu są aparaty BTE (ang. behind the ear). Są to zauszne aparaty słuchowe z dźwiękowodem. Obudowa aparaty umieszczona jest za małżowiną uszną, natomiast dźwiękowód połączony jest z indywidualną wkładką uszną. Indywidualna wkładka uszna wykonywana jest na podstawie tzw. wycisku.
Pobranie wycisku polega na umieszczeniu w uchu pacjenta specjalnej mieszanki, która po kilku minutach zastyga tworząc idealne odwzorowanie ucha pacjenta. Następnie tworzy się odlew stanowiący negatyw pobranego wycisku. Gotowy odlew wypełnia się materiałem, z którego powstanie już gotowa wkładka uszna. Końcowym etapem tworzenia wkładki jest kosmetyczna obróbka wkładki, polegająca na wyrównaniu nierówności oraz utworzeniu otworu na dźwiękowód. Idealnie wykonany odlew z dokładnym odwzorowaniem anatomii ucha pacjenta jest kluczowy dla pełnej funkcjonalności wkładki. Indywidualna wkładka uszna jak sama nazwa wskazuje, odpowiada idealnie wnętrzu ucha pacjenta, co zapewnia lepszą jakość słyszenia. Źle dopasowana wkładka uszna może mieć negatywny wpływ na percepcje dźwięku oraz może powodować wiele zakłóceń w tym np. sprzężenie zwrotne.
Aparaty BTE polecane są dla dzieci oraz dla osób starszych, które ze względu na ograniczone zdolności manualne mogą mieć problemy z mniejszymi aparatami. Kolejnym wskazaniem do stosowania zausznych aparatów słuchowych u osób starszych jest ich bardzo szeroki zakres wzmocnienia. U osób starszych, a szczególnie nieaparatowanych niedosłuch postępuje stopniowo w szybkim tempie. Dlatego zazwyczaj u osób starszych występują bardzo głębokie niedosłuchy, które wymagają urządzenia o dużym zakresie wzmocnienia.
Aparaty RIC/RITE (ang. receiver in canal / receiver in the ear) posiadają dwie tożsame nazwy. Pierwsza oznacza słuchawkę w kanale podczas gdy druga oznacza słuchawkę w uchu - czyli zasadniczo to samo. Dlatego też oba te skróty są prawidłowe i stosuje się je naprzemiennie. Aparaty RIC pozornie nie różnią się od aparatów BTE - podobnie jak one są zausznymi aparatami słuchowymi. Najważniejsza różnica jest jednak pozornie niewidoczna dla oka. Aparaty BTE posiadają słuchawkę zintegrowaną z obudową aparatu, natomiast w przypadku aparatów RIC słuchawka umieszczana jest w uchu razem z dźwiękowodem.
Aparaty RIC podobnie jak w przypadku aparatów BTE mogą posiadać indywidualną wkładkę uszną jednak w przypadku tych aparatów nie jest to popularne rozwiązanie. Najczęściej aparaty RIC proponowane są z dopasowaniem otwartym. Co to oznacza? Dopasowanie otwarte to inaczej uniwersalna otwarta wkładka uszna. Wykonana z miękkiego materiału kopułka o ażurowej konstrukcji, jest nie tylko lżejsza i wygodniejsza od tradycyjnej indywidualnej wkładki usznej. Zapewnia również dobrą wentylację ucha oraz pozwala zniwelować efekt okluzji kojarzony jako efekt zatkanego ucha. Dodatkowo brak szczelnego wypełnienia kanału słuchowego redukuję barierę akustyczną, co w efekcie sprawia, że niektóre dźwięki docierają bezpośrednio do ucha. Naturalna percepcja dźwięku zwiększa kierunkowość czyli pozwala z łatwością lokalizować źródło danego dźwięku. Takie rozwiązanie jest idealne dla osób, które odczuwają wysokie dyskomfort wynikający z nieco nienaturalnego z początku odbioru dźwięku przetwarzanego przez aparat. Dopasowanie otwarte pomaga zaadaptować się nowym użytkownikom aparatów. Dopasowanie otwarte ma również zalety wizualne. Kopułka otwartej wkładki usznej połączona jest z aparatem cienką, przezroczysta rurką zwaną dźwiękowodem - sprawiając, że całość po założeniu jest praktycznie niewidoczna.
Aparaty wewnątrzuszne
Aparaty wewnątrzuszne cieszą się wysoką popularnością ze względu na swoje niewielkie wymiary. Obecnie funkcjonuje pięć rodzai aparatów wewnątrzusznych. Największe z nich to aparaty ITE FS (ang. In The Ear Full Shell) są to aparaty wewnątrzuszne wypełniające całą małżowinę. Obudowa urządzenia ma w całości wypełniać małżowinę uszną użytkownika. Ze względu na największe wymiary wśród innych aparatów wewnątrzusznych, oferuje on największy zakres wzmocnienia oraz możliwość umieszczenia baterii o większej pojemności. 
Nieco mniejsze, ale równie funkcjonalne są aparaty ITE HS (ang. In The Ear Half Shell) czyli aparaty wewnątrzuszne częściowo wypełniające małżowinę uszną. Ze względu na wystającą z przewodu słuchowego konstrukcję, możliwe jest umieszczenie na obudowie przycisków ułatwiających sterowanie urządzeniem. Nadal stosunkowo duże wymiary urządzenia pozwalają na wbudowanie większej komory baterii, dzięki czemu można zastosować w nim baterie o większej pojemności czyli tym samym dłuższej żywotności. 
Kolejnymi aparatami o jeszcze mniejszych wymiarach są aparaty ITC (ang. In The Canal) są to aparaty wewnątrzkanałowe lub inaczej wewnątrzprzewodowe. Oznacza to, że aparat mieści się w kanale słuchowym pacjenta. Aparat ten mimo niewielkich rozmiarów może posiadać przycisk na obudowie, który pomoże w obsłudze aparatu w zależności od producenta może on spełniać różne funkcje np. służyć do regulacji głośności. 
Natomiast aparaty CIC (ang. Completly In Canal) są aparatami całkowicie wewnątrzprzewodowymi. Są nieco mniejsze od aparatów ITC - do niedawna były najmniejszymi aparatami słuchowymi, aż do pojawienia się aparatów IIC.
Aparaty IIC (ang. Invisible In Canal) to aparaty niewidoczne w przewodzie słuchowym. To jedyny aparat wewnątrzuszny, który jest kompletnie niewidoczny - nawet patrząc na profil osoby noszącej taki aparat. Aparaty te mają jednak poważną wadę - ze względu na niewielki zakres wzmocnienia nadają się wyłącznie dla osób mających niedosłuch lekki do umiarkowanego. 
